هر صبح به امید روزی پرتلاش بر می خیزی و گام در مسیر خدمت رسانی و تلاش می نهی .
تو خود خوب میدانی که چه گره های بزرگی از مشکلات مردم با دست و قلم تو باز می شود .
ثانیه ها ، دقیقه  می شوند و دقیقه ها ، ساعت .
تا آن هنگام که صدای اذان تو را به خود می آورد .
اصلا متوجه نمی شوی که چگونه گذشت .
روز به نیمه رسیده و تو روز خود را با خدمت  به خلق گذرانده ای .
مهیای نماز می شوی با قلبی آرام و خرسند از یاری رساندن به هموطنت .
بدان دعای خیر او پشتوانه توست ای کارمند .