بخشش یعنی :
- احساس مسئولیت کردن نسبت به خود و زندگی گذشته ، حال و آینده خود.
- یعنی تخلیه هیجانات منفی به شکل صحیح و جلوگیری از انباشته شدن آن در روح و روان.
- یعنی نگاه بدون قضاوت به موضوع ، یعنی توجه عاقلانه به موضوع و کشف علل وقوع آن.
- یعنی گرفتن درس ها و پیام هایی که باعث می شوند دیگر اشتباه ها و سهل انگاری های گذشته را تکرار نکنیم.
- یعنی اندیشیدن تدابیری برای حمایت هر چه بیشتر از حیثیت ، شخصیت و توانایی های خود.
- یعنی رهایی از درگیری احساسی با مسائلی که در گذشته روی داده است.
بخشید ن از عمل کسی چشم پوشی نمی کنیم یا آن را فراموش نمی کنیم بلکه موضوع را مورد بازنگری قرار می دهیم و با آن به صورت درست و منطقی مواجه می شویم. در این صورت می توانیم به خود و دیگران کمک کنیم تا درک کنیم و بفهمیم که علت این اتفاق یا اشتباه چه بوده است و چگونه باید از وقوع آن در آینده جلوگیری کنیم تا هر فرد آسیب دیده دوباره آسیب نبیند و هم فرد آسیب رسان متوجه اشتباه خود شده و آن را تکرار نکند. در بخشش صرفا به خاطر دیگری این کار را نمی کنیم ، بلکه اولویت با خودمان است ، یعنی برای آزادی روح خودمان از اسارت گذشته برای آسایش ذهن و جسم و در نهایت برای رشد خودمان این کار را انجام می دهیم. با این نگرش و طرز رفتار صحیح عدالت نیز رعایت می شود. بدین ترتیب که به جای سکوت ، خودخوری و رفتارهای انفعالی ، رفتار صحیح را در پیش می گیریم و از حقوق انسانی و شخصیت خود حمایت می کنیم.
سرکار خانم فریدونیان مسئول واحد سلامت روان شبکه بهداشت و درمان راز و جرگلان