ویکتور فرانکل روانشناس معناگرا برای معنا بخشیدن به زندگی سه راه پیشنهاد می کند :
- اگر انسان چیزی خلق کند ، زندگی اش می تواند با معنا باشد ( در اینجا انسان از خود سوال می کند : من برای چه زنده هستم ؟ )
- انسان معنا را در شیوه تجربه کردن زندگی یا کسی را دوست داشتن می بیند .( در اینجا انسان از خود می پرسد : من برای چه زنده هستم ؟ )
- انسان معنا را در بحبوحه مشکلات سنگین در می یابد . طرز برخوردی که ما نسبت به رنج انتخاب می کنیم ؛ در جایی که ما با یک سرنوشت غیرقابل تغییر رو به رو می شویم مثلا یک بیماری لاعلاج ، مرگ یک عزیز ، یک موقعیت ناامید کننده ( در اینجاست که زندگی را معنا می کنیم و انسان از خود می پرسد : چرا نگرش مثبت در برابر سرنوشت غیر قابل تغییر و اجتناب ناپذیر نداشته باشم؟)
ویکتور فرانکل معتقد است که درست در جایی که ما با یک موقعیت رو به رو می شویم که به هیچ رو نمی توانیم آن را تغییر دهیم ، از ما انتظار می رود که خود را تغییر دهیم ، رشد کنیم و بالغ شویم و از خود فراتر رویم.
گوردن آلپورت در مقدمه کتاب انسان در جستجوی معنا اثر فرانکل می نویسد : اگر زندگی کردن در رنج بردن است پس برای زنده ماندن باید ناگزیر معنایی در رنج بردن یافت . اگر اصلا زندگی خود نیز هدفی داشته باشد ، رنج و مرگ نیز معنا خواهند یافت.
اما هیچ کس نمی تواند این معنا را برای دیگری بیابد ، هرکس باید معنای زندگی خود را خودش جستجو کند و مسئولیت آن را پذیرا باشد. اگر موفق شود با وجود همه تحقیرها به زندگی ادامه می دهد.
خانم مهسا فریدونیان، کارشناس مسئول سلامت روان شبکه بهداشت و درمان راز و جرگلان