ماده۱۱ قوه قضائیه مکلف است به منظور تسریع در رسیدگی به جرائم موضوع این قانون شعب ویژهای را اختصاص دهد.
تبصره- آمران به معروف و ناهیان از منکر مشمول حمایتهای قضائی موضوع ماده (۴) قانون حمایت قضائی از بسیج مصوب ۱/ ۱۰/ ۱۳۷۱ مجلس شورای اسلامی میگردند.
ماده۱۲- وزارت امور خارجه، سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری، سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی و سایر دستگاههای ذیربط موظفند اتباع خارجی را قبل و حین ورود به کشور نسبت به قوانین و مقررات و رعایت شؤون اسلامی آگاه کنند.
ماده۱۳- در مواردی که نسبت به آمر به معروف و ناهی از منکر جنایتی واقع شود و جانی شناسایی نشود و یا در صورت شناسایی به علت عدم تمکّن مالی ناتوان از پرداخت دیه در مهلت مقرر باشد، در صورت تقاضای دیه از سوی مجنیٌعلیه یا اولیای دم حسب مورد، پس از صدور حکم قطعی از سوی مرجع صالح قضائی، دیه از محل تبصره ماده (۹) این قانون پرداخت میشود.
تبصره- هرگاه جانی شناسایی شود یا تمکّن مالی پیدا کند، ستاد میتواند در صورت اذن مجنیٌعلیه یا ولی وی حسب مورد نسبت به وصول دیه و خسارات مربوطه از طریق محاکم قضائی اقدام نماید.
ماده۱۴- سازمانهای مردم نهادی که اساسنامه آنها در زمینه امر به معروف و نهی از منکر به ثبت رسیده میتوانند مطابق ماده (۶۶) قانون آیین دادرسی کیفری و تبصرههای آن اقدام کنند.
ماده- هرگاه به فردی که در مقام اجرای امر به معروف و نهی از منکر موضوع این قانون اقدام میکند، آسیب جسمی یا جانی وارد شود؛ حسب مورد آسیب جسمی و جانی مزبور منطبق با قانون جامع خدمات رسانی به ایثارگران مصوب ۲/ ۱۰/ ۱۳۹۱ مجمع تشخیص مصلحت نظام و آییننامه اجرائی آن احراز و تعیین میشود.
تبصره- احراز شهادت یا جانبازی با پیشنهاد کمیته کشوری متشکل از نمایندگان: قوه قضائیه، نیروی انتظامی، سپاه پاسداران انقلاب اسلامی، بنیاد شهید و امور ایثارگران و ستاد با تشخیص دادگاه صلاحیتدار صورت میگیرد.
ماده۱۶- ستاد امر به معروف و نهی از منکر که در این قانون ستاد نامیده میشود؛ عهدهدار وظایف زیر است:
۱- تعیین سیاستها و خط مشیهای اساسی در زمینه ترویج و اجرای امر به معروف و نهی از منکر و پیشنهاد آن به مبادی ذیربط.
۲- تبادل اطلاعات و نظرات برای شکلگیری سیاستهای مربوط به امر به معروف و نهی از منکر
۳- آسیبشناسی و ریشهیابی علل ترک معروف و ارتکاب منکر
۴- تعیین الگوهای رفتاری
۵- زمینهسازی جهت مشارکت همهجانبه آحاد مردم و دستگاه های اداری و رسانههای عمومی در امور مربوط به فریضه امر به معروف و نهی از منکر
۶- رصد اقدامات انجام شده در اجرای این قانون و انعکاس آن به مراجع ذیربط
۷- تدوین راهبردهای آموزشی برای سطوح مختلف جامعه
۸- آموزش و پژوهش و تحقیق در زمینه امر به معروف و نهی از منکر و ترویج گسترش فرهنگ آن
۹- شناسایی ظرفیتها و کمک به تشکیل جمعیتها و تشکلهای مردمی فعال
۱۰- حمایت همهجانبه از اقدامات قانونی آمران به معروف و ناهیان از منکر
۱۱- پیگیری مصوبات شورای عالی انقلاب فرهنگی در ارتباط با تکالیف ستاد در خصوص راهکارهای اجرائی فرهنگ عفاف و حجاب
۱۲- ارائه گزارش سالانه به مقام معظم رهبری و قوای سهگانه و مردم
تبصره۱- وزارت کشور پس از کسب نظر مشورتی ستاد، نسبت به صدور مجوز برای سازمانهای مردم نهادی که در زمینه امر به معروف و نهی از منکر قصد فعالیت دارند، اقدام مینماید.
تبصره۲- ستادهای استانی و شهرستانی میتوانند درخواست اشخاص حقیقی و حقوقی برای تجمع و راهپیمایی در موضوعات مرتبط با امر به معروف و نهی از منکر را بررسی و در صورت تأیید، نظر مشورتی خود را جهت صدور مجوز حسب مورد به استانداردی ، فرمانداری یا بخشداری ارسال کنند.
تبصره۳- هرگاه مسؤولان ذیربط با تشخیص مراجع قضائی بدون عذر موجه از صدور مجوز موضوع تبصرههای (۱) و (۲) استنکاف نمایند؛ مستوجب مجازات موضوع ماده (۵۷۰) قانون مجازات اسلامی (کتاب پنجم- تعزیرات و مجازاتهای بازدارنده مصوب ۲/ ۳/ ۱۳۷۵) میباشند.
تبصره۴- وظایف ستاد، نافی مسؤولیتهای وزرا، مسئولان دستگاههای اجرائی موضوع ماده (۵) قانون مدیریت خدمات کشوری، رؤسای قوای سهگانه و مراجع قضائی و ضابطان دادگستری در ارتباط با آنچه در این قانون مقرر شده، نمیباشد.