علیرضا نیکزاد در گفت و گو با وبدا با بیان اینکه در چنین موقعیت‌هایی، آنچه روان‌شناسی نوین توصیه می‌کنند، گفت: احساسات خود را بپذیرید. ترس، خشم، غم، اضطراب و حتی بی‌قراری، واکنش‌های طبیعی به شرایط غیرطبیعی هستند. اما اگر این احساسات سرکوب شوند یا نادیده گرفته شوند، می‌توانند به اختلالات مزمن روانی مانند افسردگی یا استرس پس از سانحه تبدیل شوند. نام‌گذاری، درک و پذیرش این احساسات، نخستین گام به سوی آرام‌سازی ذهن و بازسازی روان است.

 

وی با تاکید بر اهمیت حفظ ارتباطات انسانی، عنوان کرد: انسان ذاتاً موجودی اجتماعی است و در بحران‌ها، تنها ماندن می‌تواند رنج روانی را دوچندان کند. ارتباط با خانواده، دوستان، همسایگان یا حتی همدلانی در فضای مجازی، می‌تواند نقش مهمی در کاهش احساس تنهایی و حفظ امید ایفا کند. این ارتباطات، همان شبکه‌های حمایتی‌اند که مانند ستون‌هایی روان انسان را نگه می‌دارند.

 

این مسئول با بیان اینکه توصیه ما این است که افراد تا حد امکان روال عادی زندگی روزمره خود را حفظ کنند.تصریح کرد: ادامه دادن کارهای ساده روزمره، مانند رسیدگی به نظافت، غذا خوردن منظم، عبادت، خواب کافی و پیگیری مسئولیت‌های شخصی، کمک می‌کند تا حس کنترل و ثبات در زندگی حفظ شود. حتی در اردوگاه‌های جنگی هم، روان‌درمانگران تأکید دارند که داشتن یک برنامه‌ی ساده و مشخص روزانه، باعث افزایش تاب‌آوری می‌شود.

 

نیکزاد بیان کرد: ما توصیه می‌کنیم که همه‌ی افراد، حتی اگر آموزش‌دیده نیستند، از تکنیک‌های ساده آرام‌سازی ذهن و بدن استفاده کنند. تمرین تنفس عمیق، حرکات کششی، ذکر گفتن، مدیتیشن، پیاده‌روی آهسته، می‌تواند ذهن را از آشفتگی بیرونی جدا کرده و آرامش درونی ایجاد کند.

 

وی گفت‌وگو کردن با دیگران درباره احساسات و تجربیات، را نیز مورد تاکید قرار داد و همچنین توصیه کرد: افراد نسبت به اخبار، انتخاب‌گر و هوشمندانه عمل کنند. پیگیری بی‌وقفه اخبار ناگوار، می‌تواند به اضطراب مزمن منجر شود. کافی‌ست روزی یک بار و از یک منبع معتبر، وضعیت را رصد کنید. اطلاع بیش از حد، الزماً مفید نیست؛ بلکه ذهن را در حالت آماده‌باش دائمی نگه می‌دارد و مانع بازیابی آرامش می‌شود.

 

وی تاکید کرد: با خود مهربان باشید. به خودتان اجازه دهید که نگران باشید، حتی بترسید، گریه کنید یا ناراحت باشید. اما باور داشته باشید که این احساسات گذرا هستند و پایان خواهند یافت. شرایط بحرانی، یک وضعیت موقتی است، اما آنچه می‌ماند، انسانی است که در دل بحران، برای سلامت خود و دیگران ایستادگی کرده است.

 

وی یادآوری کرد: اگر علائم جدی مانند اختلال خواب شدید، افکار آسیب‌رسان، یا احساس بی‌ثباتی روانی تجربه کردید، حتماً با مشاوران، روان‌شناسان و متخصصان سلامت روان مشورت کنید. کمک گرفتن، نشانه بلوغ روانی بوده و ضعف شمرده نمی‌شود.

 

وی تصریح کرد: یادمان نرود، جامعه‌ای می‌تواند از بحران‌ها عبور کند که سلامت روان شهروندانش را جدی بگیرد و سلامت روان، با آموزش، همدلی، توکل، و پیوستگی اجتماعی امکان‌پذیر است.