«همان‌طور که مسئولیت‌های شغلی یک کار تمام‌وقت است، تربیت فرزند هم همین‌طور است.» دکتر امیر امانی با لحنی آرام و متفکر این را می‌گوید و ادامه می‌دهد: مهم‌ترین عامل برای ایجاد تعادل بین کار و خانواده، هماهنگی بین زن و شوهر است، اینکه مثل دو نیمه یک پازل مکمل یکدیگر باشند.

 

او از لحظه تولد نخستین فرزندش با حسی خاص یاد می‌کند: وقتی پدر شدم، معیارم برای تربیت فرزند چیزهایی بود که از پدران و مادربزرگ‌ها شنیده بودم، یا از کتاب‌ها خوانده بودم. اما تجربه برخورد با فرزند اول، راه تعامل با فرزند دوم را هموار کرد. و حالا، در تربیت فرزند سوم، واقعاً به آن حدیث معروف ایمان آوردم که می‌گوید: هفت سال اول، زمان سیادت فرزند است، هفت سال دوم، زمان اطاعت، و هفت سال سوم، زمان وزارت.

 

از نظر او، تعداد بیشتر فرزندان به‌جای آنکه باری مضاعف باشد، برکتی بزرگ است. با لبخندی می‌گوید: بچه‌ها انرژی و برکت خانه‌اند. هرچه تعدادشان بیشتر باشد، روح زندگی بیشتر جریان دارد. همین انرژی باعث می‌شود در محل کار هم با انگیزه و روحیه بالاتری عمل کنم.

 

اما آیا همیشه همین‌قدر مطمئن بوده؟ پاسخ می‌دهد: نه. وقتی برای اولین‌بار پدر شدم، نگران بودم. با خودم فکر می‌کردم آیا می‌توانم تکیه‌گاه باشم؟ چون همیشه تصورم از پدر، نماد استحکام بود. نمی‌دانستم می‌توانم در این جایگاه قرار بگیرم یا نه.

 

او حالا، سال‌ها پس از آن روز، با طمأنینه‌ای خاص از تأثیر فرزند بر بلوغ شخصیتی پدر می‌گوید: بزرگ شدن بچه‌ها، سروکار داشتن با چالش‌هایشان، باعث شد مسئولیت‌پذیرتر و صبورتر شوم. یاد گرفتم با بحران‌ها چطور برخورد کنم، و این تجربه‌ها به‌تدریج دیدگاه من را نسبت به جهان باز کرد.

 

دکتر امانی می گوید: یکی از عادت های شخصی من قبل از پدر شدن خوابیدن در مکانی بدون نور و بدون سرو صدا بود، اما فرزند دار شدنم موجب تغییر این عادتم شد. با خنده‌ای گرم خاطره‌ای از پسران خردسالش تعریف می‌کند: یادم می‌آید حتی یک‌بار روی مبل، درحالی‌که از خستگی در میان سر و صدای بازی‌شان خوابم برده بود، پسرم رفت و پتو آورد و آرام روی من انداخت. در همان خواب و بیداری، حسی از مهر و امنیت را تجربه کردم که هنوز هم با یادآوری‌اش لبخند می‌زنم.

 

او معتقد است: فرزندان، با تمام دعواها و بازی‌ها و سروصداهایشان، روح خانه‌اند. نبودشان، یعنی سکوتی سنگین و بی‌روح.

 

اما نگرانی‌ها هم هست. وی از دغدغه‌هایش نسبت به آینده فرزندانش می‌گوید: با بزرگ‌تر شدن بچه‌ها، مشکلات هم بزرگ‌تر می‌شود؛ مدرسه، دوستان، فضای مجازی، انتخاب شغل و همسر... این‌ها گاهی آدم را شب‌ها بیدار نگه می‌دارد. اما در نهایت، فقط می‌توانی آن‌ها را به خدا بسپاری.

 

دکتر امانی، نقش همسرش را در تربیت فرزندان بسیار مهم می‌داند: همسرم ستون خانواده است. اگر همراهی و همدلی او نبود، در بسیاری از مسائل می‌ماندم. من واقعاً مدیون او هستم.

 

از نظر وی، دور شدن از فرهنگ فداکاری یکی از عوامل کاهش میل به فرزندآوری است. می‌گوید: کسی که حاضر نیست از خودش برای دیگری بگذرد، طبیعتاً نمی‌خواهد از وقت و انرژی‌اش برای فرزند صرف کند.

 

او معتقد است که جامعه پزشکی می‌تواند الگوی خوبی برای فرهنگ‌سازی باشد. وقتی پزشکان از تجربه‌های پدر یا مادر بودنشان بگویند، خیلی‌ها به فکر می‌افتند. من همیشه سعی کرده‌ام از تجربه‌های خودم برای همکاران مجرد یا بی‌فرزند تعریف کنم. هرکدام از فرزندانم برکتی تازه به زندگی‌ام آوردند.

 

وی ادامه می دهد: ازدواج و فرزندآوری امروزه نیازمند فرهنگ سازی است، جوانان باید بدانند که نباید از اول همه چیز داشته باشند تا بتوانند زندگی خوبی داشته باشند، ما باید بتوانیم این مفهوم را انتقال دهیم که عامل خوشبختی، تفاهم و تعامل بین زوجین است نه داشتن پول زیاد.

 

معاون غذا و دارو و پدر 3 فرزند از فرزندانش با رضایت صحبت می کند، آنجا که می گوید: نزدیک های اربعین که می شود، بچه‌ها از یکی دو ماه قبل درباره اربعین صحبت می‌کنند. با اینکه نوجوان‌اند و به فضای مجازی و بازی علاقه دارند، اما اربعین برایشان جدی است. این برای من جای شکر دارد.

 

دکتر امانی می افزاید: اگر به گذشته برگردم، فرزندان بیشتری خواهم داشت زیرا اگر چه فرزند بیشتر چالش های بیشتری دارد اما چالش ها ادم را قوی می  کند در حالی که والدین دارای فرزندان محدود شرایط چندانی را برای پرورش فکری نخواهند داشت. بنابراین تعدا فرزند بیشتر به خانواده ای پویا تر و شاد تر و پر برکت تر کمک می کنند.

 

از نظر وی جوانی سن پویایی است سنی که در این ایام می توان، چندین فعالیت را انجام داد و در این سن اگر چالش های بیشتری باشد فرد بیشتر قویمی شود، بنابراین، یک جوان می تواند همزمان کار کند، ازدواج کند، فرزند داشته باشد کار اجتماعی انجام دهد و نباید از ازدواج و فرزندآوری واهمه داشته باشند.

 

صبر تجربه سالها پدر بودن این نخبه دانشگاهی دارای 3 فرزند است. با همین صبوری هم خطاب به فرزندانش می گوید: پسران عزیزم، دختر نازنینم... شاید پدر ایده‌آلی نبودم اما همیشه، همیشه دوستتان داشته‌ و دارم. قوی باشید... و هوای مادرتان را داشته باشید.