چرا واقعا باید ده هزار دفعه به خاطر اتفاقی که نیفتاده به خودم آسیب بزنم؟!

• تمام هنر زندگی این است که من از گذشته آموخته و آن را خاک کرده باشم و متوجه آینده باشم اما نگرانش نباشم و در حال زندگی کنم ، تنها چیزی که ما داریم این "حال" است.
• بعضی ها فکر می کنند زندگی در لحظه مساوی است با لذت در لحظه . در لحظه زندگی باید کرد از اینکه در لحظه لذت برد ، چون آن موقع همه کارهای بد را به خاطر لذتش می کنیم و بعدش آسیب می بینیم .
• چون امروز مساوی با فرداست ، پس زندگی در لحظه است . ما از گذشته می آموزیم و متوجه آینده می شویم.
• از نظر علمی ثابت شده است که انسان موجودی است که با پیش بینی و برنامه ریزی همل می کند ، پس ما شخصی هستیم که مغزمان اجازه پیش بینی را می دهد که پیشگیری منیم و آمادگی پیدا کنیم.
• مغز به من می گوید تو حق نداری این کار را بکنی وگرنه روزی که دچار اضطراب و نگرانی می شوی و من و بدنت را بهم می ریزی .
• بنابراین اضطراب و نگرانی ضد بدن و ضد مغز است. در حالی که پیش بینی و پیشگیری در مسیر اثبات انسانیت و انسان بودن من است.
• درد و آسیب نگرانی می تواند بیشتر باشد ، بیشتر ما نگران خبری هستیم که اگر اتفاق بیفتد یک دهم این مقداری را که نگرانش بودیم ما را رنج نخواهد داد.
• اتفاق یک دفعه می افتد در حالی که انسان ای بسا صد یا ده هزر دفعه برای اتفاقی که نیفتاده است به خودش آسیب زده است. چرا باید ده هزار دفعه به خاطر اتفاقی که نیفتاده است به خودم آسیب بزنم!

خانم مهسا فریدونیان، کارشناس مسئول سلامت روان شبکه بهداشت و درمان راز و جرگلان