رحمتی روز سه‌شنبه 29 مهرماه 1404 در گفت و گو با وبدا؛ با بیان اینکه قوطی کنسرو سالم باید کاملاً تمیز، خشک و بدون هرگونه تورفتگی، بادکردگی، زنگ‌زدگی، نشت یا لکه‌های چربی و رنگ‌پریدگی باشد. گفت: وجود برجستگی در دو سر قوطی، حتی به مقدار کم، به‌ویژه اگر یکی از دو سر قوطی گنبدی‌شکل شود، نشانه تولید گاز در اثر فساد محتویات و خطر آلودگی به کلستریدیوم بوتولینوم است. چنین قوطی‌هایی باید بدون باز کردن معدوم شوند.

 

وی افزود: در زمان خرید، از لمس قوطی‌ها برای اطمینان از سلامت بدنه غافل نشوید. اگر در هنگام فشار دادن، صدای ترک یا حرکت گاز احساس شود، یا قوطی نشتی داشته باشد، محصول غیرقابل مصرف است. همچنین قوطی‌هایی که درزهای کناری یا درپوش آنها زنگ‌زده، تغییر رنگ داده یا آثار رطوبت رویشان دیده می‌شود، باید کنار گذاشته شوند.

 

این کارشناس درباره ظاهر و بوی محتویات کنسرو پس از باز شدن گفت: محتوای سالم کنسرو باید دارای رنگ طبیعی، بافت یکنواخت و بوی طبیعی متناسب با نوع ماده غذایی باشد. برای مثال، کنسرو ماهی باید بوی طبیعی ماهی پخته بدهد، نه بوی تند، ترش یا شبیه فلز. در کنسرو لوبیا یا خوراک‌های سبزیجات، رنگ باید یکنواخت و فاقد ته‌نشین یا مایع لزج باشد.

 

وی تأکید کرد: وجود هرگونه بوی ترش، بوی شبیه زنگ آهن، بوی کپک، یا بوی تند غیرطبیعی، نشان‌دهنده فساد است. در این حالت، هرگز نباید محتویات را بچشید یا حتی حرارت دهید، چون سم بوتولینوم با حرارت معمول از بین نمی‌رود و باز کردن درب قوطی آلوده می‌تواند گاز سمی آزاد کند.

 

به گفته این کارشناس، در زمان باز کردن کنسرو نیز باید به واکنش اولیه دقت کرد: اگر هنگام باز کردن، مایع با فشار از داخل قوطی بیرون پاشید یا کف سفید ایجاد شد، نشانه فعالیت میکروبی است. در چنین شرایطی مصرف‌کننده باید فوراً از تماس با محتویات خودداری کرده و قوطی را در کیسه‌ای جداگانه دور بیندازد.

 

وی افزود: گاهی ظاهر کنسرو سالم است اما درون آن نشانه‌هایی از فساد شیمیایی دیده می‌شود، مانند تیره شدن غیرعادی رنگ غذا، لکه‌های سیاه فلزی در سطح، یا طعم فلز در دهان. این موارد معمولاً به دلیل واکنش بین قلع قوطی و اسید موجود در غذاست و مصرف آن می‌تواند موجب مسمومیت مزمن شود.

 

این کارشناس یادآور شد: مردم باید بدانند که کنسروهای فاسد معمولاً در دمای بالا یا پس از گذشت تاریخ انقضا به‌سرعت دچار تغییر می‌شوند. پس از باز شدن، محتوا باید در ظرف غیر فلزی ریخته و حداکثر ظرف ۴۸ ساعت در یخچال مصرف شود. رعایت این نکات ساده می‌تواند از بروز مسمومیت‌های شدید و حتی مرگ ناشی از بوتولیسم جلوگیری کند.