معصومه احمدزاده روز شنبه 4 مردادماه 1404 در گفت و گو با وبدا با بیان اینکه، گفت: برخلاف تصور غلط، عمق زیاد تنها عامل خطر نیست. گل‌آلود بودن کف استخر، لیز بودن لبه‌ها، خزه‌های لغزنده، و شوک حرارتی ناشی از ورود ناگهانی به آب سرد، حتی در آب‌هایی با عمق کم نیز می‌تواند کشنده باشد.

 

وی با بیان اینکه استخر کشاورزی نباید مکان تفریح باشد، افزود: در برخی مناطق، استخرهای کشاورزی به‌اشتباه جایگزین استخرهای شنا شده‌اند. خانواده‌ها و نوجوانان، در نبود فضای تفریحی سالم، به سراغ این منابع خطرناک می‌روند. باید با نصب تابلوهای هشدار، گشت‌های نظارتی دهیاری، و فرهنگ‌سازی محلی، این تصور غلط را از بین برد و یادآور شد که این استخرها صرفاً برای آبیاری و نگهداری آب هستند و نه برای شنا یا بازی.

 

وی با اشاره به راهکارهایی گفت: نصب درپوش، نرده‌کشی، پوشاندن استخرها با توری‌های مقاوم، و قراردادن تابلوهای هشدار در محل‌های قابل رؤیت، اقداماتی ساده و کم‌هزینه‌اند اما نقش بزرگی در کاهش آمار غرق‌شدگی دارند. دهیاری‌ها و جهاد کشاورزی نقش مهمی در آموزش، نظارت و اجرای این اقدامات دارند.

 

احمدزاده نکات مهمی را مورد تاکید قرار داد و عنوان کرد: اگر به‌طور ناگهانی در استخر کشاورزی افتادید، وحشت‌زده نشوید. نفس را حبس کنید، سرتان را بالا نگه دارید و تلاش کنید به پشت بخوابید تا روی آب بمانید. دست‌وپا زدن بی‌هدف و تلاش برای فریاد زدن تنها باعث خستگی و غرق شدن سریع‌تر می‌شود. اگر در نزدیکی دیواره استخر هستید، آرام به آن نزدیک شوید و با گرفتن لبه یا بالا آمدن با پا، خود را نجات دهید. اگر کسی نزدیکتان است، با صدای بلند کمک بخواهید اما انرژی‌تان را برای روی آب ماندن ذخیره کنید.

 

وی با بیان اینکه اگر شاهد غرق‌شدن فردی شدید، داخل آب نپرید، عنوان کرد: اشتباه مرگبار بسیاری از افراد این است که بدون آموزش، برای نجات فرد در حال غرق شدن به داخل آب می‌پرند و خود نیز قربانی می‌شوند. اگر فردی در استخر کشاورزی افتاد، به‌جای پریدن، از طناب، چوب بلند یا شلنگ برای رساندن کمک استفاده کنید. خودتان در بیرون استخر بمانید و با کشیدن یا هدایت شخص به سمت لبه، کمک کنید. همزمان فریاد بزنید تا دیگران را برای کمک و تماس با اورژانس خبر کنید.

 

وی با بیان اینکه اگر کسی در حال خفگی است، زمان طلاست، ادامه داد: در مواردی که فرد از آب بیرون کشیده شده اما بیهوش است یا نفس نمی‌کشد، بلافاصله با اورژانس تماس بگیرید (۱۱۵) و احیای قلبی ریوی (CPR) را آغاز کنید. اگر آموزش دیده‌اید، ابتدا راه تنفس را بررسی کنید، سپس ۳۰ بار ماساژ قلبی و ۲ تنفس دهان به دهان انجام دهید. اگر آموزش ندیده‌اید، تنها ماساژ قلبی را ادامه دهید تا رسیدن نیروهای امدادی. یک دقیقه تأخیر می‌تواند جان فرد را بگیرد.

 

وی آموزش دیدن و آماده بودن را مورد تاکید قرار داد و یادآوری کرد: برای کاهش خطر غرق‌شدگی، لازم است اعضای خانواده، به‌ویژه نوجوانان، در کلاس‌های آموزش شنا و کمک‌های اولیه شرکت کنند. دهیاری‌ها می‌توانند جلسات عملی آموزش امداد در روستا برگزار کنند. همچنین هر خانواده‌ای که در نزدیکی مزرعه دارای استخر است، باید یک طناب بلند، میله نجات و شماره تماس اضطراری در دسترس داشته باشد. برای نجات، لازم نیست قهرمان بود، کافی است بلد باشیم چطور درست عمل کنیم.