دکتر نبوی در گفت و گو با وبدا، با بیان اینکه منزلت در تعریف اجتماعی به معنای ارزش، احترام و جایگاه فرد در جامعه است و در مورد سالمندان، به رسمیت شناختن تجربه‌های انباشته، دانایی و سهم آنان در ساخت و تعالی جامعه تعبیر می‌شود. افزود: معتقدیم که منزلت سالمند تنها با ابراز احترام ظاهری محقق نمی‌شود، بلکه نیازمند یک سازوکار جامع در خانواده، جامعه و سیاست‌گذاری‌های کلان است.

 

نقش خانواده در ارتقای منزلت سالمند

وی با بیان اینکه خانواده نخستین و مهم‌ترین نهاد در پاسداشت شأن سالمندان است.اضافه کرد: مشارکت دادن سالمندان در تصمیم‌گیری‌های خانوادگی، شنیدن نظرها و خاطراتشان، استفاده از تجربه‌های زندگی آن‌ها برای تربیت نسل جوان و پرهیز از نگاه ترحم‌آمیز، از جمله اقداماتی است که می‌تواند احساس ارزشمندی و حضور مؤثر سالمندان را در محیط خانواده تقویت کند.

 

جامعه چه وظیفه‌ای دارد؟

دکتر سید حمید نبوی با بیان اینکه جامعه باید زمینه حضور سالمندان را در عرصه‌های مختلف فراهم کند. تاکید کرد: ایجاد فضاهای عمومی مناسب، دسترس‌پذیر و ایمن مانند پارک‌ها، مراکز فرهنگی و وسایل حمل‌ونقل، به تصویر کشیدن سالمندان به‌عنوان الگوهای تجربه و دانایی در رسانه‌ها و فراهم کردن فرصت‌های داوطلبانه برای مشارکت آنان، بخشی از اقدامات ضروری در این زمینه است.

 

مسئولان و سیاست‌گذاران چه نقشی دارند؟

به گفته این متخصص سالمند شناسی، مسئولان و نهادهای حاکمیتی موظف‌اند با تدوین و اجرای سیاست‌های حمایتی، کرامت سالمندان را پاس بدارند. وی عنوان کرد: توسعه خدمات بیمه‌ای و درمانی متناسب با نیازهای سالمندان، حمایت از انجمن‌ها و کانون‌های بازنشستگان و گنجاندن موضوع سالمندی در برنامه‌های آموزشی و فرهنگی جامعه، از جمله اقداماتی است که می‌تواند به ارتقای منزلت اجتماعی سالمندان منجر شود.

 

سهم سالمندان در حفظ منزلت خود

 

دکتر نبوی گفت: از سوی دیگر، خود سالمندان نیز نقش مهمی در حفظ منزلتشان دارند. فعال ماندن در عرصه‌های اجتماعی، انتقال دانش و تجربه به نسل جوان، پذیرش تغییرات اجتماعی و فناوری، و توجه به سلامت جسم و روان از جمله رفتارهایی است که به حفظ و تقویت جایگاه آنان کمک می‌کند.

 

عضو هیئت علمی دانشگاه علوم پزشکی خراسان شمالی خاطرنشان کرد: منزلت سالمند یعنی دیده شدن، شنیده شدن و ارزشمند بودن. تحقق این منزلت نیازمند همکاری و هم‌افزایی خانواده، جامعه، مسئولان و خود سالمندان است. تنها در این صورت است که می‌توان از سالمندی نه به‌عنوان یک دوران انزوا، بلکه به‌عنوان مرحله‌ای ارزشمند از زندگی یاد کرد که تجربه، خرد و آرامش را به جامعه هدیه می‌دهد.