، در دوران تاخت وتاز ویروس کرونا زنان باید در عین مراقبت از خود از سایر اعضای خانواده نیز مراقبت کنند و به عنوان مادر و همسر در حفظ سلامتی اعضای خانواده خود تأثیر بسزایی دارند و برای اینکه بتوانند از اعضای خانواده خودمراقبت کنند باید به حفظ سلامتی خود اهمیت بدهند. مسائل شیوع کرونا برای زنان به دغدغه‌ای ناگزیر و سخت تبدیل شده است و فعالیت بهداشتی آنها را دو چندان کرده است.
خودمراقبتی چیست و در دوران کرونا چه اهمیتی دارد؟
خودمراقبتی رفتاری است اکتسابی، آگاهانه و هدف‌دار که فرد از دانش، مهارت و توان خود به عنوان یک منبع استفاده می‌کند تا به طور مستقل از سلامت خود، فرزندان و خانواده مراقبت کند. خودمراقبتی، فعالیتی است که مردم برای حفظ سلامت و برآورده کردن نیازهای جسمی، روانی و اجتماعی خود انجام داده و به وسیله آن از بروز بیماری‌ها یا حوادث پیشگیری کرده و از سلامت خود بعد از بیماری حاد یا ترخیص از بیمارستان، حفاظت می‌کنند، خودمراقبتی در واقع کم هزینه‌ترین و پرسودترین اقدام برای ارتقای سلامت و پیشگیری از ابتلاء به کرونا ویروس است.
توجه به خودمراقبتی در چه بخش‌هایی از سلامت خود و اعضای خانواده مؤثر است؟
خودمراقبتی امری داوطلبانه، حق و مسئولیتی همگانی برای حفظ سلامت خود، خانواده و نزدیکان است در واقع بخشی از مراقبت‌های نوزادان، کودکان، نوجوانان، سالمندان و بزرگسالانی که قادر به خودمراقبتی نیستند هم می‌شود، امروزه نقش مردم در مراقبت از سلامت خود و اعضای خانواده برای سالم زیستن، مدیریت ناخوشی‌های جزئی، مدیریت بیماری‌های مزمن و حاد مانند کرونا روز به روز در حال افزایش است به گونه‌ای که طبق برآوردها ۶۵ تا ۸۵ درصد از تمام مراقبت‌ها از نوع خودمراقبتی است و حیطه‌های خودمراقبتی شامل ارتقای سلامت، اصلاح سبک زندگی، پیشگیری از بیماری، خودارزیابی، حفظ سلامت، مشارکت در درمان و توانبخشی است، عمل خودمراقبتی باید متناسب با هر بیمار و شرایط فردی وی باشد و برای همه یکسان نیست، بنابراین آموزش‌های دقیقی در این زمینه باید ایجاد شود.
خودمراقبتی برای همه افراد در شرایط بحرانی امروز تا چه حد ضرورت دارد؟
در حال حاضر با وجود بیماری کووید ۱۹ که یک عفونت ویروسی است و به بیماری همه‌گیر تبدیل شده و شرایط بحرانی را در سراسر دنیا ایجاد کرده است، ۴۰ درصد از مبتلایان دارای علائم خفیف یا بدون علامت هستند و این امر اهمیت جلوگیری از انتقال بیماری از طریق خودمراقبتی را بیشتر نشان می‌دهد، بنابراین تا زمانی که خطر انتقال کاهش نیابد مراقبت از خود به عنوان اصلی‌ترین روش برای مقابله با بیماری در کشورهای در حال توسعه، به ویژه در میان جوامع کم درآمد و نابرابر اجتماعی مورد توجه سیستم بهداشتی کشورها قرار گرفته است.