دانشگاه و صنعت دو رکن مهم و اساسی توسعه در هر جامعه محسوب می شوند. دانشگاه­ ها و مراکز عالی در کشورها هسته­ ی اصلی علم و دانش هستند که تربیت نیروهای کارکنان و متخصصین و پژوهشگر را بر عهده دارند و شرط توسعه­ی پایدار و همه جانبه در هر کشور در تمام عرصه ­های اجتماعی و فرهنگی اقتصادی و تولیدی استفاده از توان علمی صاحبان اندیشه و دانش است. یکی از اقدامات مهم و اساسی در این راه فراهم نمودن ارتباط تنگاتنگ بین مراکز دانشگاهی با صنایع و دستگاه­ های اجرایی سازمان ها و مؤسسات دولتی و غیردولتی است. در این میان نقش دفاتر ارتباط با صنعت و جامعه از اهمیت بالایی برخوردار است .این ارتباط منجر به صدور علم و ایده­ های نو به صنایع گردیده که خود باعث برخورداری صنایع از تکنولوژی روز و در نتیجه ایجاد توانایی رقابت در جهان در حال پیشرفت کنونی می شود از این رو موضوع ارتباط دانشگاه و صنعت مورد توجه برنامه ریزان کشورهای مختلف بویژه کشورهای در حال توسعه قرار گرفته است در راستای تحقق این ارتباط چالش ­هایی وجود خواهد داشت که از جمله می توان به عدم تجربه ی کافی دانش­ پژوهان و دانشجویان جوان ، عدم تمایل بسیاری از صنایع به سرمایه گذاری در تحقیقات ، عدم وجود اهرم­ های قانونی جهت موظف نمودن صنایع به صرف بخشی از درآمدهای خود در زمینه ی تحقیق و آموزش اشاره نمود.