ساعت ۲ و ۵۰ دقیقه بعدازظهر چهارشنبه ۱۴ آذرماه سال ۱۳۵۲ بود که سقف سالن انتظار فرودگاه مهرآباد فروریخت و طی آن ۱۶ نفر کشته و ۱۱ تن مجروح شدند.این حادثه به دلیل انعکاس وسیع در رسانه‌های داخلی و خارجی آن سال، در ردیف یکی از تلخ‌ترین وقایع کشورمان به ثبت رسید؛ و این در حالی بود که هیچ سیستم از قبل طراحی شده‌ای برای کمک و انتقال به مجروحین در این‌گونه حوادث ناگهانی وجود نداشت و مصدومین این حادثه به وسیله ماشین‌های شخصی و با کمک سربازان به بیمارستان منتقل شدند. بعد از این حادثه بود که سیستم فوریت‌های پزشکی کشور با عنوان اورژانس ۱۱۵ تأسیس و ایران به عنوان چهارمین کشور دارنده خدمات اورژانس پیش بیمارستانی در جهان شناخته شد؛ که این خود افتخاری بزرگ بود.و نهایتا اورژانس پیش‌بیمارستانی ایران در ۲۶ شهریورماه ۱۳۵۴ در شهر تهران تأسیس و با دو آمبولانس و با شماره ۱۲۳شروع به کارکرد.با پیروزی انقلاب و تشکیل حکومت جمهوری اسلامی، رشد اورژانس پیش بیمارستانی سرعت بیشتری به خود گرفت و شماره تلفن ۱۲۳ به ۱۱۵ تغییر کرد.با وقوع جنگ تحمیلی اورژانس کشور برای کمک به مجروحین به میدان‌های نبرد شتافت؛و توانست نقش مهمی را در انتقال مجروحان جنگ ایفا کرد؛و بودند تکنسین‌هایی که خود نیز در راه میهن به شهادت رسیدند؛که شهید علی عباس هراتی، شهید جمال شفاعت، شهید سید جلال هادیان، شهید محمدعلی حاجیان فروشانی، شهید غلام‌حسین داوری، شهید شاهپور طلوعی و شهید خلیل برهانیان قناد از زمره این تکنسین‌ها بودند.اکنون ۴۱ سال از تأسیس اورژانس پیش بیمارستانی یا اورژانس ۱۱۵ می‌گذرد. حالا اورژانس ایران با ۳۵۰۰ دستگاه آمبولانس، ۵۷ اتوبوس آمبولانس، ۴۰موتورلانس در ۲۱۹۰ پایگاه شهری و جاده‌ای، ۲۰پایگاه هوایی و ۲ پایگاه دریایی، مشغول به خدمت است.بدیهی است هنوز راه زیادی تا رسیدن به سطح ایده‌آل مانده است، اما مراکز اورژانس با همین امکانات کم هم توانسته‌اند خدمات ارزنده‌ای را ارائه دهند.