(21)(لو انزلنا هذا القر ان علي جبل لرايته خاشعا متصدعا من خشيه الله و تلك الامثال نضربها للناس لعلهم يتفكرون ):(و اگر ما اين قرآن را بر كوهي نازل كرده بوديم ، مسلما او را مي ديدي كه خاشع گشته و از ترس خدا متلاشي مي شود، اين مثلهايي است كه ما براي مردم مي زنيم تا شايد تفكر كنند)منظور آيه شريفه ، تعظيم امر قرآن است ، به جهت اشتمال بر معارف حقيقي و اصول شرايع و عبرتها و مواعظ و وعد و وعيدهايي كه در آن است و نيز به جهت اينكه كلام خدا عظيم است ، مي فرمايد: اگر ممكن بود كه اين قرآن بر يك كوه ، با همه غلظت وسختي كه دارد، نازل شود، قطعا مي ديدي كه كوه با آنهمه صلابت و غلظت و بزرگي ومقاومتي كه دارد، از ترس خدا متأثر و متلاشي مي شد، ووقتي حال كوه در برابر قرآن چنين است ، انسان اشرف مخلوقات سزاوارتر از آنست و بايد وقتي كه قرآن بر اوتلاوت مي شود، يا خودش آن را مطالعه مي كند، قلبش خاشع گردد، پس انسانهايي كه نه تنها در برابر قرآن خاشع نمي شوند، بلكه از در مخالفت و انكار آن بر مي آيند قلبهايشان از كوه هم سختر و نفوذ ناپذيرتر است .و در آخر مي فرمايد اين مثل و ساير امثالي كه ما براي مردم مي زنيم به جهت آنست كه قوه تفكرشان به كار بيافتد و بيانديشند كه چنين قرآني شايسته است كه در آن تدبرشود، و در نتيجه به هدايتي كه از طريق عبوديت مطرح نموده ، هدايت بيابند وبه كمال سعادت برسند.