امام خمینى کبیر هـدفها و آرمانها و هـر آنچه را که مـى بایــست ابـلاغ کنـد ، گفته بـود و در عمـل نیز تـمام هستیـش را بـراى تحقق هـمان هـدفها بـکار گرفته بـود.
اینک در آستـانه نیمه خـرداد سـال ۱۳۶۸ خـود را آماده ملاقات عزیزى مى کرد که تمام عمرش را براى جلب رضاى او صرف کرده بـود و قامتش جز در بـرابـر او ، در مـقابل هیچ قدرتى خـم نشده ، و چشـمانش جز براى او گریه نکرده بـود. و سروده هاى عارفانه اش همه حاکى از درد فـراق و بیان عطـش لحظه وصال محبوب بـود.
در آخرین شب زندگى و در حالى که چند عمل جراحى سخت و طولانى را درسن ۸۷ سالگى تحمل کرده بود و در حالیکه چندیـن سرم به دستهاى مبارکـش وصل بـود، نافله شب مى خـواند و قـرآن تلاوت مـى کرد. در ساعات آخر ، طمانینه و آرامشى ملکـوتـى داشـت و مـرتبا شـهادت بـه وحـدانیت خـدا و رسالت پیـامبـر اکرم (ص) را زمـزمه مـى کـرد و اینک ایـن لحظه شکـوهمنـد بـراى او ، و روزهایی جانــکاه و تحمل ناپذیر بـراى پیروانـش ، فـرا مـى رسید.
و خداوند امام عزیزمان را که به عنوان گوهری یكدانه و ذخیره ای از سوی خود در میان ملت ما قرار داد بود از ما گرفت تا ما بار دیگر در سوگ از دست دادن یکی از بهترین انسان های تاریخ جهان باشیم . آن روز قــلبـى از کار ایستـاد که میلیـونها قلــب را بـه نور خدا و معنـویت احـیا کرده بـود.
رحلت آن پیر فرزانه بر عاشقانش تسلیت باد.