جراحی تعویض مفصل ران

     یک عمل جراحی "یکبار برای همیشه" نیست. مفصل مصنوعی لگن عمر ابدی ندارد.
مفاصل طبیعی بدن همه انسانها با کهولت دچار سائیدگی و تخریب میشوند. این جرئی از روند طبیعی پیری است. پس مفاصل بدن و از جمله مفصل لگن یا ران عمر محدودی دارد. نمیتوان از مفصل مصنوعی عمری ابدی داشت.

     با تکنولوژی فعلی عمر و زمان کارکرد مفصل مصنوعی ران از مفصل طبیعی کمتر است وهمانند مفاصل طبیعی، این مفاصل هم بعد از مدتی دچار سائیدگی و تخریب میشوند. فعالیت های بدنی شدید و اعمال فشار زیاد بر این مفاصل طول عمر آنها را کاهش میدهد.

    بعد از جراحی باید از انجام ورزش های شدید بدنی اجتناب کرد. خم کردن شدید مفصل ممکن است موجب دررفتن مفصل شود پس باید از این کار اجتناب کرد.

   معمولا بعد از جراحی، بیمار میتواند با واکر یا عصای زیر بغل راه برود ولی تا چند هفته برای انجام کارهای روزمره به کمک نیاز دارد که باید در برنامه ریزی قبل از جراحی به این نکته توجه داشت.

    باید تغییراتی در وضعیت محل زندگی بیمار ایجاد کرد و باید اقداماتی را در منزل انجام داد تا از زمین خوردن بیمار جلوگیری کرد. زمین خوردن میتواند موجب شکسته شدن استخوان اطراف مفصل مصنوعی شده و در این وضعیت، درمان شکستگی بسیار مشکل تر و پر عارضه تر از شکستگی در فردی است که مفصل مصنوعی ندارد.

بعد از تعویض مفصل لگن رعایت موارد زیر ضروری است:

در حمام

باید در حمام دستگیره هایی روی دیوار نصب شود تا بیمار در هنگام تغییر وضعیت از آنها استفاده کرده و از لیز خوردن خودجلوگیری کند

صندلی حمام باید پایدار باشد و لیز نخورد

در اطاق ها

دو طرف پله ها باید دستگیره داشته باشند تا بیمار در حین بالا و پایین رفتن از پله از آنها استفاده کند.

تمام فرش های لغزنده و سیم های برق رها شده در کف منزل باید جمع آوری شوند تا احتمال زمین خوردن بیمار کاهش یابد

در هنگام نشستن

یک صندلی مناسب برای بیمار یک صندلی محکم است که محل نشیمن آن زیاد نرم نباشد و در موقع نشستن روی آن در حالیکه کف پاها روی زمین قرار میگیرد نباید زانو ها بالاتر از مفصل ران قرار بگیرند. صندلی باید دو دسته داشته باشد و پشتی آن محکم باشد.

بیمار باید همیشه یک بالشت کمی سفت داشته باشد تا وقتی بیرون از منزل خود بود، روی صندلی ماشین یا مبل یا صندلی بگذارد بطوریکه زانوهای وی پایین تر از سطح مفصل هیپ قرار بگیرد.

صندلی بخصوص صندلی که پشت میز غذاخوری قرار گرفته است باید پایه بلندتر از معمول داشته باشد

در هنگام نشستن بیمار نباید پاهای خود را روی یکدیگر بیندازد چون احتمال دارد با اینکار مفصل ران در برود.

باید برای همیشه از توالت پایه دار (فرنگی) استفاده کرد. ارتفاع محل نشستن این توالت باید کمی بالاتر از معمول باشد بطوریکه در هنگام نشستن بر روی آن، زانوهای بیمار در سطح لگن وی قرار گیرند نه بالاتر از آن .

سلامت باشید.